- Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat -
Soms zijn er van die dagen dat het gewoon even niet wil. Ik probeer altijd positief te blijven en ook op mindere dagen probeer ik dat. Maar soms heb je er dagen tussen zitten waarop je je echt niet happy voelt. En dat is ook okee. Ik accepteer het, ik accepteer dat het een baaldag is. Je kan wel chagrijnig worden omdat je je niet fijn voelt, maar daar heb je alleen maar jezelf mee. Het kan en hoeft ook niet altijd leuk te zijn. 
Als ik chagrijnig ben dan vind ik het vaak fijn om even met rust gelaten te worden. Niet te veel aan het hoofd.
Tijdens een van mijn baaldagen ben ik bijvoorbeeld in mijn eentje een stukje gaan fietsen en heb ik een wandelingetje gemaakt bij Kasteel Hoekelum. Even naar buiten, op mezelf en mijn hoofd leeg maken. En ook baaldagen gaan weer voorbij, zolang je er zelf maar niet in blijft hangen. Na een paar baaldagen voel ik me nu weer vrolijker. Op het moment dat ik dit schrijf (donderdag 30 april) ben ik zelfs een middag alleen in mijn huisje in Ede. Ik probeer binnen de grenzen van wat mogelijk is mijn conditie steeds een stapje verder op te bouwen. En zo ben ik aan het begin van de middag naar mijn huisje toe gegaan. Het is de eerste keer dat ik hier weer alleen ben. En zoals ik al in mijn eerdere blogs schreef, het kost tijd om alles te verwerken. Geef jezelf de tijd. En dat dingen tijd kosten dat merk ik vandaag op een positieve manier. Bijna drie weken geleden was ik samen met Herman voor het eerst weer in mijn huisje. De dag daarna was ik behoorlijk overstuur. Er kwamen allemaal nare herinneringen en emoties naar boven. En nu, drie weken later, zit ik hier voor het eerst alleen in mijn huisje. Het voelt gek, maar niet vervelend. Er komen zeker nog herinneringen naar boven, maar ik kan er op een betere manier mee omgaan. Jezelf de tijd geven, niet overhaasten en tijd nemen om rustig op te bouwen. Dat is iets wat voor mij sowieso wel een dingetje is. Ik wil heel graag. Ik wil graag verder mijn conditie opbouwen (het liefst op de sportschool), ik wil graag weer stappen zetten richting mijn werk. 
Maar ik moet opletten dat ik niet te snel wil gaan. Ik heb deze week overleg gehad met de re-integratiecoach en met mijn werk. Van alle kanten krijg ik het advies om rustig aan te doen, de tijd te nemen om stap voor stap op te bouwen.
Naar het werk toe gaan is voorlopig nog niet van toepassing. Door de Corona maatregelen vanuit de overheid zou ik ook niet eens met het OV naar mijn werk mogen reizen. Maar los daarvan is het daar ook nog te vroeg voor. Er zijn wel wat dingen die ik vanuit huis zou kunnen/mogen doen. Maar ook daar is iedereen voorzichtig mee. Dus ja, ik moet mezelf echt de tijd geven. En hoe lastig ik dat soms ook vind, ik luister wel naar iedereen.
Ik blijf vooruit gaan, ik blijf opbouwen, maar niet te snel!
Eigenlijk wilde ik deze blog over een heel ander onderwerp schrijven. Iets heel leuks en een heel nieuw avontuur :)
Maar als ik daar nu nog over ga schijven wordt het wel een heel lange blog. Dus dat verhaal bewaar ik voor een volgende keer.
En als afsluiting hieronder een foto update van de puzzel.
Want die vordert al aardig :)
Comments