Afgelopen weekend heb ik voor het eerst in 6 weken mijn allerliefste vriend weer gezien! Nog nooit hebben wel elkaar zo lang niet gezien. En wat was het fijn! Eindelijk elkaar weer zien, eindelijk elkaar weer een knuffel kunnen geven. Dingen die zo vanzelfsprekend waren en ineens zo onmogelijk werden. Wat kun je dan genieten van de kleine dingen. 
Halverwege zondagmiddag komt Herman naar Bennekom toe en haalt me daar op. Samen gaan we naar mijn huisje in Ede.
Het is heel gek om daar weer naar binnen te gaan. Ik ben blij dat ik niet alleen ben.
We hebben nu fijn de tijd om uitgebreider met elkaar te kletsen. We gaan op ons gemak de planten water geven en zitten lekker buiten. Na een paar uurtjes is mijn energie op en voel ik me nogal overprikkeld. Ik moet even onderuit. We ploffen lekker op de bank en kunnen nu eindelijk echt samen de zaterdag serie van StukTV kijken (in plaats van via Skype). Aan het begin van de avond eten we lekker pizza. 
We hebben het ook over hoe alles ineens veranderd is. We hadden zoveel plannen. Zoals ieder jaar wilden we graag naar Elfia. Samen Bevrijdingsdag vieren, in mei een aantal dagen naar Limburg en we waren bezig om een bestemming uit te kiezen voor onze Europatour. En misschien klinkt het heel cliché. Maar het leed dat nu wereldwijd gaande is, overtreft dit alles zo enorm.
En ja, het is heel jammer dat onze plannen niet door gaan. Vorig jaar was een heel zwaar jaar en we hadden juist zoveel zin in positieve dingen. Maar eerlijk gezegd maakt het me even helemaal niet uit dat alle plannen de kast in kunnen. Het ziek zijn en de zorgen om mijn naasten, maakt dat ik veel meer bezig ben met het leven van dag tot dag.
Je hoeft helemaal geen grote of bijzondere dingen te doen om gelukkig te zijn. We hebben vorig jaar zo´n mooie reis gemaakt, ik kan daar echt heel blij op terug kijken. Maar volgende avonturen hoeven elkaar echt niet steeds weer te overtreffen.
En nu alles zo onzeker is, ben ik al blij dat ik de ´normale´ dingen weer kan doen. Elkaar zien, samen een wandeling maken etc. Alle plannen kunnen me gestolen worden. Gezondheid, dat is wat telt. 
En hoewel ik heel tevreden ben met mijn fijne huisje, ben ik ook heel blij dat ik aan het einde van de dag weer naar mijn ouders ga. Mijn plekje roept toch best wel nare herinneringen en emoties op. En ook het delen van ervaringen en verhalen met Herman bracht veel teweeg. Ik dacht van te voren wel dat het gek zou zijn om weer thuis te zijn. Maar ik had niet verwacht dat het zoveel met me zou doen. Maar goed, dat zal vanzelf minder worden. Stap voor stap geef ik alles een plekje en het kost ook gewoon tijd om alles te verwerken. Ohja, even iets heel anders. Ik ben weer met een aantal projecten bezig :) Zo ben ik toch maar begonnen aan een volgende puzzel! Ik heb geen zin en ook niet de concentratie om heel lang achter elkaar op de laptop te zitten of tv te kijken. Dus dan is het fijn om ook lekker te kunnen puzzelen. 
Veder ben ik bezig met het opkweken van een aantal plantjes. Ik heb nu aardbeienplantjes en komkommerplantjes staan. En er zijn nog wat andere dingen waar ik mee bezig ben, maar daar meer over in een volgende blog. 
Fijne avond iedereen.
Pas goed op elkaar en houd vol.
Comments